Ένα κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο, στα πρότυπα του Ταμείου Ανάκαμψης, για τη χρηματοδότηση «πυροσβεστικών» μέτρων απέναντι στο ενεργειακό κόστος θα ήταν ιδανικό, ωστόσο η διαδικασία για το στήσιμο του μοιάζει χρονοβόρα σε σχέση με τον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης. Από την άλλη, η εξαίρεση αυτών των δαπανών από το δημοσιονομικό αποτέλεσμα κάθε χώρας θα ήταν ευπρόσδεκτη, ωστόσο αυτή η συνταγή δεν εφαρμόστηκε ούτε στην περίοδο της πανδημίας, όπου απλώς ενεργοποιήθηκε η ρήτρα διαφυγής και “πάγωσαν” οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, χωρίς αυτό να αποτρέπει την συσσώρευση ελλειμμάτων και χρεών στα κράτη- μέλη. Η εκτόξευση της τιμής του φυσικού αερίου τις πρώτες ώρες της ρωσικής εισβολής τρόμαξε και τους πιο ψύχραιμους. Μετά από διάστημα περίπου δύο μηνών, όπου η τιμή είχε σταθεροποιηθεί πάνω- κάτω στα 70 ευρώ παρά τα σενάρια πολέμου, η άνοδος κατά 60% μέσα σε λίγες ώρες προσγείωσε πολύ κόσμο στη σκληρή πραγματικότητα. Αν και ως το κλείσιμο, η τιμή του είχε υποχωρήσει γύρω στα 118 ευρώ, άπαντες σκέφτονται την «επόμενη ημέρα», πόσο μάλλον αν η Μόσχα απαντήσει με ενεργειακά αντίποινα στις κυρώσεις των Ευρωπαίων.
Έντονος προβληματισμός υπάρχει και όσον αφορά στον «καλπασμό» της τιμής του πετρελαίου, που συμπαρασύρει τις τιμές των καυσίμων. Θέμα μείωσης των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης δεν εξετάζεται στην παρούσα φάση, παρά την αναθέρμανση της συζήτησης, ενώ δειλά-δειλά μπαίνει στο δημόσιο διάλογο το ενδεχόμενο πλαφόν (διατίμηση) στην τιμή της βενζίνης, τουλάχιστον στις περιοχές που ήδη έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 2 ευρώ.
